İlk Söz

9 Kasım 1988 Galatasaray - Neuchatel Xamax maçı.. Maç hakkında yazacak birşeyim yok elbette, sadece maç günü olanları yazacağım ki onları da kendim hatırladığımdan değil, bana defalarca anlatılanlardan yola çıkaracak yazacağım..

16 Kasım 1987 doğumluyum, yani maç oynandığında 1 yaşımı doldurmama 1 hafta varmış daha. Maçı Türkiye'de TRT yayınlamadığı için izleyemeyip radyoda dinliyor bizimkiler evde. Olanlar oluyor, skor 5-0, herkes çıldırmış.. Babam beni omuzlarına aldığı gibi çıkıyor sokağa. Marmaris'te her yer cimbombom sesleriyle inliyormuş tüm Türkiye'de olduğu gibi. O yaştaki çoğu bebek gibi anne-baba demeyi bile yeni yeni öğrenen ama henüz başarılı olamamış ufak sarı kafalı birşeymişim. Hoş şimdi o sarılıktan eser yok ama neyse konu o değil. Babam da herkes gibi coşkuya kapılıyor, 14 sene sonraki şampiyonluğun üzerine yakın zamanda böylesine bir başarı gelmiş, nasıl yerinde dursun adam. Babam ve yanındakiler cimbombom tezahüratlarıyla kendilerinden geçerken babamın omuzlarında birden çırpınmaya başlamışım ben olduğum yerde. Babam gürültüden ve kalabalıktan korkup ağladığımı sanmış ilk olarak. Ancak bir de bakmış ki benim ağzım kulaklarımda, alkış yapıp "cimbombom cimbombom" diye topluluğa ayak uydurmuşum. O güne kadar net olarak anne veya baba bile dememiş olan bebek cimbombom diye kendinden geçerek bağırıyormuş insanların arasında..

Ne zaman eski bir maç olsa veya bebekliğimle ilgili konu açılsa bunu duyarım. "Hıyar herif baba demeden cimbom dedi" cümlelerinin öznesi olurum.. Büydükçe her geçen gün futbolla daha da bütünleşip daha fazla ilgilenir olduğum için babam hep suçladı durdu beni. Anne baba demeden ağzımdan ilk dökülenler cimbombom olmuş, futbolla ilgilenmeyip de başka ne yapacaktım ki ?
Bu da hemen hemen aynı dönemlerdeki fotoğrafım..