Skor geç gelse de, kendi adıma konuşayım, bu sezon ilk kez son dakikalarda alınan bir maçta gerginlik yaşamadım. İlk yarıda beraberlik varken bu maçın kazanılacağı o kadar belliydi ki ikinci yarı öncesi tedirgin değildim. 49'da Plasmati'nin golü korku yarattı biraz ama Mutu'nun sakatlığı sonrası hakettiği şekilde ilk 11'e geri dönmüş olan Stevan Jovetic kırmızı kartla birlikte gelen penaltıyla 1-1 yaptı 59'da. Bu iki gol arasındaki 10 dakikalık süre Atalanta'dan nefret etmek için yeterli bir zaman dilimiydi. Gereksiz bir sertliğe başvurdular bu dakikalarda. Büyük takımlara karşı golü atıp santrayla birlikte hemen çirkefliğe başvuran Anadolu takımlarımıza döndüler bir anda. Neyse ki kırmızı kart ve penaltı durdurdu onları biraz. Skoru tekrar eşitledikten sonra iş tek kaleye döndü, yüklendikçe yüklendik ama sonradan oyuna giren Bonazzoli insanları yine çileden çıkarttı, çıldırttı. Atılması gereken golleri basitçe harcadı, direğin yanından giden kafa topu var bir tane ki aynısı Gilardino'ya bir kere bile denk gelse gol sevincini 89'da değil 70'lerde yaşıyor olacaktık. Atalanta eksik de olunca iyice yaslandı iyice kapandı ve gelin bize gol dedi adeta. Bu kadar anti-futbol sevdalısı olunca gol yemeyi de sonuna kadar hakettiler. Semioli'nin sağ dibe inip yerden yaptığı sert ortaya Gilardino rahat dokundu iki rakibin ve kalecinin önünde. Sonrası da yine son anlarda, heyecan üst seviyedeyken kazanılmış bir maç oldu. Mutu'yu beğenmesem de geçtiğimiz 1.5 ayda yine sakatlıktan dönüp iyi şeyler yapmıştı bir kaç maçta, kendisi yokken değişen taktik düzende ilk maçı kayıpsız atlatmak lazımdı ve geç de olsa başardık bunu. Bundan sonrası Jovetic'in de katılımıyla kolay geçmeli, geçmek zorunda. Mutu döndüğü vakit de Jovetic 11'deki yerini kaybetmemeli, bu çok önemli.Haftaya cumartesi Cagliari ile Artemio Franchi'de oynuyoruz, 3 puan demek 4. sıra ve Şampiyonlar Ligi umutları için yeniden ayağa kalkmak demek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder