Hoşçakal İlginç Adam

"Michael Jackson öldü" haberlerini okuyordum, haberlere dalıp gitmişken bir beden belirdi gözümün önünde, benim çocukluğum olarak tanıttı kendisini ve benimle vedalaşıp gitti. Elbette bu işin hayal kısmı, birisinin gelip de sarılıp da beni öptüğü yok hani.. Ancak hayal olmayan şey artık bu eski siyah, yeni beyaz adamın hayatta olmadığı. Büyüdüğümü net olarak hatırlatan şeylerden biri oldu bu, çocukken siyahi teninin beyaza dönmesine akıl sır erdirememiş, 4-5 yaşındaki aklımla bunun nasıl olabileceğini defalarca düşünmüştüm. Adamın derisini soyup yenisini giydirmeler mi dersiniz, boya sürüp ara sıra gidip kendini yeniden boyatması mı dersiniz, neler neler... Küçücük aklımla Madonna ile evlenmelerini hayal ederdim. İkisi de Amerikalıydı, ikisi de ünlüydü, ikisi de pop yapıyordu, ikisine de hayrandım çocuk aklımla. Durum böyleyken neden evlenmeyeceklerdi ki ? Olmaz mıydı evlenseler ? Hem nerden biliyordum ki, belki de evlilerdi, olamaz mıydı yani ? Moonwalk nasıl yapılır, kesin bilgisayarlı teknolojili bir şeyler vardır diye az mı şaşırdım. Daha sonra halıda ayağın kaydığını farkedip "halıda kayarsa sahnede de olur ki" diye az mı düşündüm.. Vay be..

Thriller, Who Is It, Billie Jean, Dirty Diana, Smooth Criminal ve niceleriyle uçup gitti. Çocukluğumun en büyük kahramanıydı ülke sınırları dışında. Batman'i de çok severdim ama o gerçek değildi, Michael Jakcson ise gerçekti, beyazlaşıp duran ayaklarını sürterek dans eden ve değişik bir ses tonuyla şarkı söyleyen ilginç adamdı benim için.. Ve artık o yok.. Durduk yere bu kadar üzüleceğimi tahmin edemezdim.. Ölmedim desin, çocuğunu yine balkondan sallayıp "şerefsiz öldürüyordu çocukcağızı" cümlelerine sebep olsun ya da ne bileyim çıksın dans etsin, tam "bu defa düştü yatayım derken" dediğimiz anda aniden doğrulup lafı ağzımıza tıksa.. Bir şeyler yapsa ama büyüdüğümü kabullenmeden gitmese olmaz m ? 22 yaşındayım ben ama büyümedim daha, kabul edemiyorum bunu ama bu tip olaylarla istemeden de olsa farkına varıyorum.. Çocuktum ben 2 daha saat önce..