Galatasaray'ın kötü sezonunda beni avutan şey Fiorentina'nın 4. sırada ligi bitirmesi oldu. Aslında son 2 hafta kaçan 3.'lük ve 2.'lik şansı can sıksa da yine Şampiyonlar Ligi'nde olmamız yeterli. 2 sezon üst üste orada olmak bizler için yeterli bir şey mevcut şartlarda. 2 farklı kazansak Şampiyonlar Ligi'ne direkt katılım yetiyor dedik, 2 farkı yedik sustuk doğrusu. Üstelik ligin son haftasında Fiorentina dışındaki tüm ev sahibi takımlar gol attı, bunların arasında da Reggina hariç hepsi 2 ve daha fazla gol attı. Son hafta seyircisine gol sevinci yaşatamayan tek takım olarak ligi noktaladık. İlla ki ilginç bir şey olacak zaten, olmasa şaşırırdım..Bugüne dair de uzun uzadıya yazacak fazla şey yoktu, çoğu oyuncunun kafasında lig çoktan bittiği için 3. sırayı ele geçirmek için zorlamadılar. Prandelli'nin değişiklikleri de bu yöndeydi, Jovetic ve Vargas'ı skor olarak gerideyken oyundan almak maçı rakibe teslim etmek demekti. Herkes mutluydu, herkes sevinçliydi. Son 2 haftaya kadar 2. sırada yer alma umuduyla mücadele eden futbolcular tek tek alkışlanarak uğurlandı önümüzdeki sezona.
Ve hepsinden önemlisi, Artemio Franchi bir futbol efsanesinin vedasına tanık oldu. Paolo Maldini kariyerinin son resmi maçına çıktı ve maçın bitiş düdüğü ile birlikte 45.000 kişi kendisini ayakta alkışladı. Böyle bir efsanenin bizim stadımızda kariyerini noktalamasından gurur duyuyorum.
1 yorum:
İddaada tek maçtan yattım . O maçta Milan maçı .
Yorum Gönder