Hedef santrforlar tekrar mı moda oldu? Neden hala oynayacak rolleri var?

Fotoğraf: SkySports

Andy Carroll ve Peter Crouch golleri atmaya başladığına göre hedef santrforlar tekrar moda mı oldu? Büyük adamlara inanmak için sebepler var, Adam Bates yazıyor.

Peter Crouch bu sezonun başlarında Telegraph ile yaptığı bir röportajda “Benim olayım şu ki her zaman bir moda bir demode oluyorum. Aslında daha çok demode oluyorum.” demişti. Ancak sezonun yalnız birkaç ayı geçti ve Premier Lig’in hedef adamları bizlere neler yapabileceklerini hatırlattılar.

Gerçek şu ki, Peter Crouch Premier Lig’in 100ler kulübüne girdiğinden beri tonla sevgi görüyor. Geçen sezonu golsüz geçiren 2,01m boyundaki hedef santrfor, Yılbaşı Arifesi’nden beri geçen sürede son iki sezonda attığından daha fazla gol atmış durumda, son altı maçta dört gol.

Bu arada Andy Carroll da tekrar rakipler için problemler yaratmaya başladı. Diğer bir tarafta da Zlatan Ibrahimovic, Olivier Giroud, Christian Benteke, Fernando Llorente, Sam Vokes, Salomon Rondon ve Troy Deeney var. Öyleyse gerçekten büyük adamlar dönüyor mu ve öyleyse, neden?

İstatistikler ne diyor?

Alışılmadık biçimde son iki Premier Lig sezonunda da tam olarak 180 kafa golü atıldı yani bu ne beklememiz gerektiği hakkında iyi bir fikir veriyor. Halihazırda 124 kafa golü atılmış durumda ve 200 sayısı Mayıs ayında aşılacak gibi görünüyor.

                                PL takımları tarafından bir maçta atılan uzun top ortalamaları

Dik bir düşüşten sonra bir Premier Lig maçında kullanılan uzun top sayısı yedi yıl önceki sayılara ulaşmış durumda ve son beş sezondur düzenli olarak yükseliyor. Peki neden böyle oluyor?

Prese bir karşılık mı?

Tartışmalı olarak Premier Lig’de son zamanlardaki en büyük değişim yüksek yoğunluklu pres oyununun önemine yeniden odaklanılması. Topa baskı yapmak yeni bir şey değil ancak Jurgen Klopp, Mauricio Pochettino ve Pep Guardiola prese çok önem veriyor.

Presi aşmanın yolu onun üstünden gitmek. Pres yapan takımlar rakiplerinin bunu yapmasından mutlu çünkü uzun top yapan takımlar muhtemelen daha düşük kalitede oluyor. Uzun topu etkili kullanmanın en kolay yolu da onu tutabilecek bir oyuncuya sahip olmak. Louis Van Gall bunu Liverpool karşısında oynatmayı başarmıştı.

Ryan Giggs, Telegraph’taki köşesinde “Louis, onların presini aşmanın yolunun, mümkün olan her anda orta sahayı bypass etmek olduğunu hissetmişti ve bu Marouane Fellaini’ye uzun top atılarak yapıldı.” diye açıkladı.

“Pas yapan bir takım olarak onların presinden kurtulmak için geriye çekiliyorduk... Ama yarattıkları tempoyla, özellikle Anfield’da, aynı zamanda anlıyorsunuz ki oyunu çeşitlendirmeniz gerekir ve kendinizi rakibe doğrudan baskı yapacak şekilde sürücü koltuğuna oturtmaya çalışmalısınız.”

Dizilimde değişiklikler?

Taktikler döngüseldir, bir değişim beklenmedik bir şekilde diğerini ateşler. Futbol karışık bir ekosistemdir ve büyük adamın dönüşünü açıklayacak bir diğer teori de 3-4-3 diziliminin yükselişinin yarattığı kelebek etkisidir. Bu dizilim uzun hedef santrforların yararlanabileceği daha çok şans yaratıyor.

Arka üçlüye yeni bakış, basitçe geleneksel üç stoperi içermiyor. Chelsea’de Cesar Azpilicueta ve Manchester City’deki Gael Clichy gibi ufak savunmacılar artık kendilerini daha merkezde kullanılırken buluyor. Bu büyük adam için güzel bir eşleşme olabilir.

İlginç bir şekilde, Crouch’un bu yılki dört Premier Lig golü de üçlü savunma ile oynayan takımlara karşı geldi. Bu gollerden yalnızca bir tanesi kafa golüydü ama belki de takımda sırık gibi bir santrforun olması bile rakibin dizilişine karşı bir taktik tepkidir.

Savunmanın kaybolan sanatı?

Yalnızca eski beklerin iş tanımlarının bu sezon değişiyor olması değil. Stoperlerin de beceri şekilleri bir süredir evrimleşiyor. Fiziksel güç yerine pas vermenin önemine odaklanmak modern savunmacıyı savunmasız bırakabiliyor.

Büyük adamın, takımların çözmeyi unuttuğu problemler yaratıyor olması mümkün mü? Niall Quiin, Sky Sports’taki köşesinde yakın zamanda “Yeni bir defans soyu oluştu, antrenmanlarda bütün zamanını kaleyi sahte dokuzlara ve topu dürten golcülere karşı savunmaya harcayan bir soy.” diye yazdı.

“Düşünceli ve yaratıcı oynaayan stoperlerin çağında bazı takımlar savunma sanatını kaybetti. Hepsinden yükseğe sıçrayıp, demode olan uzun toplardan birini alıp, yüzünüze dirseği vururken topu kaleye sokan kabadayılara engel olma sanatını.”

Gol bulmak için uygun fiyatlı bir yol mu?

Belki fikstürün dibindeki bu ihtimalin her zamankinden daha fazla farkında ve saha ile transfer pazarında bundan avantaj salıyorlar. Hedef santrforların demode olmasıyla birlikte en iyilerinin bile takdir gördükleri takımlara gitmesi gerekti.

Eski Liverpoollu santrforlar Carroll ve Benteke, West Ham ve Crystal Palace’talar. Llorente, Dünya Kupası kazanmış bir isim, Swansea’de. Başka nasıl böyle kulüpler Slaven Bilic’in “durdurulamaz” dediği varlıkları alabilirdi ki? Davut, Golyat’la savaşırken yumruk yumruğa dövüşmedi.

Eski Premier Lig altın ayakkabı kazananı Chris Sutton, Mail’de “Birçok takım hedef santrforun yaratabileceği etkiyi çok çabuk gözardı ediyor.” dedi “Takımlar işin numarasını gözden kaçırıyor. Neden size çeşitlilik kataack büyük bir santrforu elde tutmuyorsunuz?”.

Sonuç

Büyük adam İngiliz oyun sisteminde marjinal bir figür haline geldi, en iyi ihtimalle B planı olarak en kötü ihtimalle ise çağ dışı olarak nitelendirildi. Ancak bazı şeyler değiştikçe bazı şeyler aynı şekilde kalıyor ve futbolun yeni trendleri onun dönüşü için gerekli ortamı hazırladı.

3-4-3 dizilimi ya da pres oyunu, yeni tip stoper ya da topu ceza sahasına götürmekle ilgili eski düşünceler olsun, koşullar büyük adamı sahnenin ortasına tekrar çıkardı. Quinn “Premier Lig’de, büyük adam her zaman olduğundan daha önemli durumda.” dedi.

Ama belki en iyisi son sözü büyük adamların en büyüğüne bırakmak. Hibrit forvetlerin döneminde o, uzmanların da uzmanı. Ve tıpkı Peter Crouch’un öngördüğü gibi, onun tipindekiler sabır göstermeye hazır görünüyor. “Tahmin ediyorum ki benim gibi biri için her zaman bir yer olacak.”

Bu yazının orijinali 7 Şubat 2017 tarihinde Adam Bate tarafından SkySports.com adresinde yayınlanmıştır.

Bu çeviri artemiofranchi.org dışında kaynak gösterilse dahi izin alınmadan yayınlanamaz.