Eski bir Doğu Alman olan Zabel, 17 yıllık profesyonel kariyerine 200 civarı yarış galibiyeti sığdırdı; Tour de France yeşil mayosunu ise bir rekora imza atarak altı kez kazandı, UCI Dünya Sıralaması 1 numarası olmayı başaran ender sprinterlerden biri oldu ve Eddy Merckx’in Milan-San Remo’daki rekoruna(yedi galibiyet) yaklaşarak dört galibiyet aldı. Ancak kariyerinin ortasındaki sekiz yılla ilgili yaptığı doping itirafı sonrası adının yanında hep şüphe bulunacak.
Söz konusu itiraf Temmuz 2013’te Alman gazetesi Süddeutcshe'de yayınlandı ve sonrasında Zabel, Team Katusha’daki antrenörlük, UCI Profesyonel Bisiklet Komisyonu üyeliği ve Hamburg’daki Vattenfall Cyclassics yarış direktörlüğü görevlerinden istifa etti. Ancak itiraf, Dünya Anti Doping Ajansı’nın sekiz yıllık zaman aşımını geride bırakıp on yıl ve öncesindeki yarışları kapsıyordu[söz konusu zaman aşımı daha sonra 10 yıla çıkarıldı]. O dönemin doping ortamını ve Deutsche Telekom’daki takım arkadaşlarının kariyerlerini riske atmaksızın suçlarını itiraf etmeleri gerçeğini göz önüne aldığımızda Zabel’in sonuçlarına da kem gözlerle bakmamamız lazım.
Doğu Bloku ülkelerinin Tour de France’ı sayılan ve Barış Yarışı olarak da bilinen Varşova-Berlin-Prag’da etaplar kazanan ve genel klasmanı ilk 10’da bitiren, 1950’lerin tanınmış Doğu Alman bisikletçisi Detlef Zabel’in oğlu olan Erik Zabel, Doğu Berlin’de doğdu ve büyüdü. Barış Yarışı’nda oğul Erik de yarıştı(1992’de puan klasmanını kazandı ve genel klasmanı 11. tamamladı) ama kendini ilk olarak pist bisikletinde takım takipteki hızıyla gösterdi(o hızını daha sonra kış velodromlarında 14 tane tane altı günlük yarışı kazanmak için de kullanacaktı).
Amatör olarak son yarışında, 1992 Barselona Olimpiyatları’nda Lance Armstrong’la birlikte yarışın favorisiydi ve Fabio Casartelli’nin üç kişilik kaçış grubunun içinde kazandığı yarışta dördüncülük için yapılan toplu sprinti kazandı.
Zabel kısa süre sonra, Mart 1993’te Tirreno-Adriatico’nun açılış etabıyla beraber profesyonel seviyede de yarışlar kazanmaya başladı; 1994’te de, 67 kişinin yer aldığı toplu sprinti alarak Paris-Tours ile ilk klasiğini kazandı ki bu yarışı 2003 ve 2005’te de kazanacaktı. 1995’te ikinci kez katıldığı Tour de France’ta ise iki etap kazandı(takip eden yedi yılda da 10 tane daha kazandı).
Zabel’in ilk anıtsal yarış zaferi, 40 kişilik güçlü bir grubun arasında Alberto Elli’yi geride bırakarak kazandığı 1997 Milan-San Remo’da geldi. Yarıştaki iki rakibi Laurent Jalabert ve Johan Museeuw kazaya karışmışlardı. Alman bisikletçi sonraki dört yılda Milan-San Remo’yu üç kere daha kazanacaktı- ve 2004’te galibiyeti kutlamak için erkenden kollarını açıp son anda çizgide Oscar Freire’ye geçilmese beşinciyi de kazanacaktı.
Zabel’in diğer klasik galibiyetleri arasında Amstel Gold Race, Scheldeprijs ve Frankfurt bulunuyor. En büyük hayal kırıklığı ise 2002’de Mario Cipollini ve Robbie McEwen’ın ardından üçüncü olduktan sonra 2004’te Freire’nin, 2006’da da Bettini’nin ardında ikinci olup çok yaklaşsa da dünya şampiyonluğunu hiç kazanamamasıydı.
10 yazılık bu seri, Şubat 2017’de Peloton Magazine tarafından hazırlanmıştır.
Bu çeviri artemiofranchi.org dışında kaynak gösterilse dahi izin alınmadan yayınlanamaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder