Kazanan Barguil ile başlayalım, sonra yazının devamında isyan edip huysuzlanırken kendisi araya kaynamasın. Bastille Günü bilindiği üzere Fransızların ulusal bayramları, 14 Temmuz'da tam 12 yıl sonra bir Fransız bisikletçi etap kazanarak bu küçük laneti kırdı. Hem de üzerinde bir klasman mayosu varken. Polkadot mayolu bir Fransız, Bastille Gününde etabı alıyor. Dün de Bardet kazanmışken Fransızlar için bundan daha iyisi Tour'u da bir Fransızın alması olur. Yoksa tatmin açısından bu üst üste gelen iki başarı yeter de artar. Bastille Gününe Fransız etap galibi ile uyandılar, yine bir Fransızın etap galibiyetiyle uyuyorlar. Daha ne istesinler?
Landa ve Contador ince ince farkı açarak ilerlediklerinde hiçbir şey olmayacağına emindim. Quintana ve iddiası kalmayan birkaç kişi daha grup oluşturup genel klasman iddialarının önünde kendilerince mücadele ettiler. Genel klasman rekabeti ve sarı mayoya yönelik atakları ve bu ataklara gelen cevapları izleriz diye beklerken Landa'nın sarı mayoya yaklaşıp uzaklaşmasından başka bir şey izlemedik. Bir ara sanal sarı mayoya bir-iki saniye yaklaşması kimi heyecanlandırdı bilmiyorum ama ben etabın 1.30-2.00 arasında biteceğine emindim. Landa takıma baş kaldırıp Froome'u döküp geçmediği sürece ancak dördüncü olur. Izoard'da Froome gidemezse basıp gidecek, diğer türlü bugün yaptığının hiçbir kıymeti yok.
Ben böyle etapları sevmiyorum. Beklenti büyük, tarihte eşi benzeri görülmemiş tarzda bir etap var üstelik ama yokuşta kimse kimseye atak yapmıyor. Siz ciddi misiniz ya? Bu mu yarışmak? Bu mu Tour de France iddiası? İnişte birkaç cılız deneme, düzlükte yalandan ve hiçbir etkisi olmayacağı belli olan Froome atağı... Çok aptalca şeyler izledik. Ben sonuçtan memnunsam bu Aru'nun mayoyu koruması sayesindedir... Kaldı ki Aru'nun son metreye kadar pasif kalması bu defa doğru. Sarı mayo sahibi mayoyu korusa yeter. Tamam zamana karşıda kaybetme olasılığı yüksek olduğu için bugün süre lazım ama bu etapta denemeyebilir. Önümüzdeki hafta iki etap hakkı var. Birinde kartlarını oynayacaktır Aru. Froome da her ne kadar zamana karşıya güveniyor olsa bile bir şeyler denemeli. Sarı mayoyu başkası giydiği sürece psikolojik avantajı kaybeder Froome. Ayrıca normalde patır patır herkesi dökmesini beklediğimiz adam, yokuştaki iki denemesinde de birkaç metrede yakalandı.
İnişteki denemelre hiç girmiyorum. Froome'un 2016'da kadroya inerek yaptığı atağın aerodinamik anlamda büyük bir yalan ve balon olduğu ortaya çıkmıştı zaten. Orada Bardet fark yapabilirdi ama zorlamadı veya zorlasa da gidemedi. Genel klasmana sağlam yumruklar indirmesini beklediğimiz etap öylesine geçti gitti. Önde zayıf bir kaçış oluşmadı ve tanınmayan kimse yoktu, hep favoriler vardı diye bir etap güzel olmaz. Öyle rejenerasyon havasında tatlı tatlı yokuş çıkan adamlar sırf önlerinde daha ünsüz birileri yok diye muhteşem etap çıkarmış olmuyorlar, kimseyi kandırmayalım. 12. etabın son 300 metresi olmasa bugünkü etabı yerden yere çarpacaktı herkes.
Bu tarz 100 km'lik etaplar gelecekse sona gelmeli. Bu etap 18-19-20. etaplardan biri olsaydı bugün bambaşka şeyler konuşurduk. Böyle araya hem de inişle bitecek şekilde bu etabı koyarak heyecan yaratamazsınız.
Bugünkü etap eğlenceli de değildi, geride kalan sıkıcı günleri unutturacak bir etap da değildi. Bu etabı övmek ve heyecandan bahsetmek tamamen Tour de France'ın yarattığı "heyecanlı tur" illüzyonuna katkıda bulunmaktır. Onlarca insan etaba hayran kaldılar ama bunu neye göre yaptılar bilmiyorum. Tekrar aynı şeyi söyleyeceğim, etap kısa olduğu için adı sanı duyulmamış isimlerin veya küçük takımların emekliliğe yakın yıldızlarının atak yapmadığı, önde hep büyük isimlerin kaldığı bir etap, sırf bu yüzden olağanüstü, muhteşem veya harika olamaz. Saçmalamayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder